ศาสนศาสตร์และศาสนศาสตร์คริสเตียนอัครสาวก

ในศาสนศาสตร์และศาสนศาสตร์คริสเตียนอัครสาวกโดยเฉพาะอัครสาวกสิบสอง (หรือที่เรียกว่าสาวกสิบสองหรือเพียงแค่สิบสอง) เป็นสาวกหลักของพระเยซูตามพันธสัญญาใหม่ นอกจากศาสนศาสตร์คริสเตียนแล้วศาสนศาสตร์อิสลามยังยอมรับอัครสาวกในคัมภีร์อัลกุรอานด้วย [1] ในช่วงชีวิตและการปฏิบัติศาสนกิจของพระเยซูในศตวรรษที่ 1 อัครสาวกเป็นผู้ติดตามที่ใกล้ชิดที่สุดของเขาและกลายเป็นครูหลักของข่าวสารพระกิตติคุณของพระเยซูในขณะที่ประเพณีคริสเตียนมักหมายถึงอัครสาวกสิบสองจำนวนแตกต่างกัน ผู้เขียนพระกิตติคุณให้ชื่อแตกต่างกันสำหรับบุคคลเดียวกันและอัครสาวกที่กล่าวถึงในพระกิตติคุณคนหนึ่งไม่ได้กล่าวถึงในคนอื่น นอกจากนี้ยังมีประเพณีคริสเตียนตะวันออกที่ได้มาจากพระวรสารลุคซึ่งมีมากถึง 70 อัครสาวกในช่วงเวลาของการปฏิบัติศาสนกิจของพระเยซู เปาโลมักถูกเรียกว่าอัครสาวกเพราะเขาได้รับการสอนและมอบหมายโดยตรงจากนิมิตของพระคริสต์ (กิจการ 9: 4–9) ระหว่างการเดินทางไปดามัสกัส การว่าจ้างอัครสาวกสิบสองในระหว่างการปฏิบัติศาสนกิจของพระเยซูถูกบันทึกไว้ในพระวรสารสรุป หลังจากการฟื้นคืนชีพของเขาพระเยซูส่งสิบเอ็ดของพวกเขา (ลบยูดาสอิสคาริโอทผู้ตายแล้ว) โดยคณะกรรมาธิการที่ยิ่งใหญ่เพื่อกระจายคำสอนของเขาไปยังทุกประเทศ เหตุการณ์นี้ถูกเรียกว่าการกระจายตัวของอัครสาวก

สนับสนุนโดย pussy888thai

ในการใช้งานที่ทันสมัยนักเผยแผ่ศาสนาภายใต้การเคลื่อนไหว Pentecostal มักจะอ้างถึงตัวเองว่าเป็นอัครสาวกการฝึกฝนที่เกิดจากภาษาละตินเทียบเท่ากับอัครสาวกคือมิสมิสโอแหล่งกำเนิดของผู้สอนศาสนาคำภาษาอังกฤษ ยกตัวอย่างเช่นนักบุญแพททริค (ค.ศ. 373-463) คือ "อัครสาวกแห่งไอร์แลนด์", เซนต์โบนิฟาส (680–755) คือ "อัครสาวกสู่ชาวเยอรมัน", [2] Saint José de Anchieta (1534–1597) เป็น " อัครสาวกแห่งบราซิล "และนักบุญปีเตอร์แห่ง Betancur (2169-2210) คือ" อัครสาวกแห่งกัวเตมาลา " ช่วงเวลาของศาสนาคริสต์ยุคแรกในช่วงชีวิตของอัครสาวกเรียกว่ายุคผู้เผยแพร่ศาสนา [2] ในช่วงศตวรรษที่ 1 นั้นอัครสาวกได้ก่อตั้งโบสถ์ขึ้นทั่วดินแดนของจักรวรรดิโรมันและตามประเพณีผ่านตะวันออกกลางแอฟริกาและอินเดีย จากหลุมฝังศพของอัครสาวกทั้งสองถูกอ้างสิทธิ์โดยสถานที่ของคริสตจักรคาทอลิกครึ่งหนึ่งของพวกเขาตั้งอยู่ในสังฆมณฑลแห่งกรุงโรม